Soms gebeurt het ook dat ik maar een heel kort verhaal heb, maar het toch leuk vind om het te delen. Al is dit meer een droevige gebeurtenis, maar dat hoort ook bij fotografie. Want vanmorgen pakte ik mijn camera met mijn macrotube om gewoon macrofotografie te oefenen. Alleen toen ik mijn deur opendeed, zag ik een pimpelmees bij de voordeur liggen. Hij leefde nog en je kon zien dat hij pijn had, wat ik echt heel zielig vond. Veel kon ik niet doen, maar ik heb hem afgeschermd, zodat de katten hem niet zouden zien. En Gucci heb ik opgetild, zodat zij het vogeltje ook geen verdere schade kon aanrichten.
Marcel was onderweg naar zijn werk, dus heb ik hem gebeld zodat ik mijn verhaal even kwijt kon. Dit was wel lastig terwijl ik met mijn hondje aan het wandelen was, maar gelukkig was het nog heel vroeg in de ochtend. Na het telefoontje heb ik mijn camera gepakt en een paar foto’s gemaakt van de gele dingen die ik in de natuur kon vinden. Echt makkelijk was het niet, terwijl ik met mijn hond aan het wandelen was. Maar er is wel één foto die in het archief terecht is gekomen, die ik ook leuk vind om op mijn blog te delen.
Eenmaal thuis aangekomen, heb ik eerst Gucci opgepakt en gekeken hoe het met het vogeltje was. Ik hoopte dat hij nog leefde en misschien zelfs weer bij kennis was gekomen en weggevlogen was. Maar helaas heeft deze mooie pimpelmees het niet gered. Daarom heb ik deze foto “De Gele Herinnering” genoemd, wat ik wel toepasselijk vond bij deze foto.
Leave a reply